خرس آبی جانور آبزی کوچکی با هشت پا است که به عنوان گونه‌ای از پیچیده‌ترین جانوران «شدت‌دوست»(جانورانی که‌می‌توانند در محیط خشن فیزیکی و شیمیایی زندگی کنند) شناخته شده است.جالب‌ترین چیز در مورد این جانور توانایی انطباق در هر محیطی اعم از خشک، تر است که باعث شده این موجود در مناطقی مانند استوا و هیمالیا هم دیده شده‌ و حتی در خلاء زنده بماند. اندازه بیشتر آنها از ۰٫۳ تا ۰٫۵ میلیمتر و بزرگترین آنها به کمتر از ۱٫۵ میلیمتر می‌رسد و سرعت حرکت‌شان نیز آنقدر کند است که به «جانور کُندرو» یا تنبل معروف هستند. خرس‌های آبی می‌توانند دمایی از صفر مطلق (صفر کلوین یا حدود منفی ۲۷۲ درجه سانتیگراد) تا دمای نقطه جوش آب را تحمل کنند. خرس‌های آبی می‌توانند در برابر پرتو خورشیدی، پرتو گاما یا پرتو یونی(به میزانی چند صد برابر آنچه که برای یک انسان کشنده است) زنده بمانند. خرس‌های آبی می‌توانند بدون آب و غذا مدت‌های طولانی (در حدود ده سال) زندگی کنند، تا حدی که میزان آب بدنشان به ۳ درصد برسد.این موجود حتی در سال ۲۰۰۷، به همراه فضانوردان به فضا برده شد و در ۱۰ روز در خلاء مورد آزمایش قرار گرفت اما زنده ماند و سپس به زمین بازگردانده شد. مسئله‌ای که نظر دانشمندان مهندسی مولکولی را جلب کرده راز دوام این موجود یعنی حالت «خفتگی» است. در این شرایط تقریباً فرآینده سوخت و ساز بدن خرس آبی متوقف می‌شود. خرس آبی تمایلی به زندگی در شرایط سخت ندارد اما اگر در این شرایط قرار بگیرد طی فرایندی به نام خشک شدن (desiccation) به ۳ درصد از میزان فعلی اش رسیده و تقریبا به پوست تبدیل می شود، اما کافی است که به آن آب اضافه کنید تا این خرس چندپا جانی دوباره بگیرد و به شکل اولیه اش باز گردد. علاوه بر این محققان متوجه شده‌اند که وقتی بدن خرس ‌‌آبی خشک می‌شود این موجود دور خودش را با ماده‌ای با مولکول‌های شیشه‌ای می‌پوشاند. این ماده در‌واقع راز توانایی این موجود در باقی ماندن در وضعیت خفتگی است. پروفسور دی‌پابلو استاد دانشگاه شیکاگو می‌گوید: در صورتی که بتوانیم این ماده را بازسازی کنیم انقلابی در فناوری رایانه و بخش‌های دیگر علمی صورت می‌گیرد. این ماده می‌تواند در ساخت فیبرهای نوری،دیودها و سلول‌های خورشیدی مورد استفاه قرار گیرد. سالهاست که خرس آبی شناخته شده است اما بسیاری از رازهای این موجود میکروسکوپی هنوز سربسته باقی‌مانده است. اولین خرس‌های آبی در سال ۱۷۷۳ توسط زیست‌شناس Johann August Ephraim Goeze کشف شد. از سال ۱۷۷۸ تا کنون بیش از ۵۰۰ گونه جدید خرس آبی یافت شده است. پروفسور دی‌پابلو که گروه تحقیقاتی درباره خرس‌آبی را رهبری می‌کند می‌گوید: این موجودات هر جایی پیدا می‌شوند. در همه جا می‌توان آنها را پیدا کرد اما هنوز کسی به صورت دقیق از ساز و کار بدن آنها سر در نیاورده است. ساختار بدنی آنها می‌تواند خیلی سریع از مایع به جامد و برعکس تبدیل شود اما جواب ما در این رابطه این است: هنوز دقیقا نمی‌دانیم چطور.